Direkte Treffer

    Deutsch Türkisch
    obligatorisch
    {adv}
    zorunlu
    {adv}
    obligatorlsch
    {adj}
    zorunlu
    {adj}
    unentbehrlich
    {adj}
    zorunlu
    {adj}
    verbindlich
    {adj}
    zorunlu
    {adj}
    zwingend
    {adj}
    zorunlu
    {adj}
    erzwungen
    {adv}
    zorunlu
    {adv}
    gezwungenermaßen
    {adv}
    zorunlu
    {adv}
    forciert
    {adj}
    zorunlu
    {adj}
    pflichtig
    {adj}
    zorunlu
    {adj}

    Indirekte Treffer

    Deutsch Türkisch
    muss
    {noun}
    zorunluk
    {noun}
    die Not
    {noun} {f}
    zorunluluk
    {noun}
    die Nöte
    {noun} {pl}
    zorunluluk
    {noun}
    die Notwendigkeit
    {noun} {f}
    zorunluluk
    {noun}
    die Verbindlichkeit
    {noun} {f}
    zorunluluk
    {noun}
    die Verbindlichkeiten
    {noun} {pl}
    zorunluluk
    {noun}
    der Zwang
    {noun} {m}
    zorunluluk
    {noun}
    die Unerlässlichkeit
    {noun} {f}
    zorunluluk
    {noun}
    die Zwangsarbeit
    {noun} {f}
    zorunlu iş
    {noun}
    die Notlandung
    {noun} {f}
    zorunlu iniş
    {noun}
    die Pflichtschule
    {noun} {f}
    Ös.educ.
    zorunlu okul
    {noun}
    das Pflichtfach
    {noun} {n}
    zorunlu ders
    {noun}
    die Zwangseinweisung
    {noun} {f}
    zorunlu sevk
    {noun}
    der Zwangsarbeiter
    {noun} {m}
    zorunlu işçi
    {noun}
    die Nötigung
    {noun} {f}
    zorunlu kılma
    {noun}
    die Notwendigkeiten
    {noun} {pl}
    zorunluluklar
    {noun} {pl}
    die Meldepflicht
    {noun} {f}
    zorunlu kayıt
    {noun}
    das Pflichtteil
    {noun} {n}
    zorunlu kısım
    {noun}
    der Zwangsverkauf
    {noun} {m}
    zorunlu satış
    {noun}
    nötigen
    {vb} {vi}
    zorunlu kılmak
    {vb}